"همکاری" به عنوان یک ارزش اخلاقی با کوششی برای تشخیص برخی از عوامل با اهمیت موثر بر تمایل فرد برای همکاری با دیگران

وابستگی متقابل فعالیت هایی که در دنیای مبتنی بر تکثرگرایی فرهنگی صورت می پذیرند، مستلزم هماهنگی، همکاری، و بنابراین، صورتی از فهم متقابل میان اعضایی است که به فرهنگ های متفاوت تعلق دارند. مطالعه همکاری به یک تعبیر به معنای روبرو شدن با یک مجموعه از متغیرهای عمده ای است که از دو جنبه اساسی برای هر جامعه حائز اهمیت اند. همکاری هم از حیث تاثیری که بر بعد سخت افزاری جامعه بر جای می گذارد، و هم به لحاظ ارتباطی که با وجوه نرم افزاری جامعه دارد، به عنوان یکی از متغیرهای اساسی جامعه شناختی قابل طرح است . در این بحث موضوع اساسی آن است که چگونه می توان تعهد و تمایلات همکاری جویانه فرد را که در شبکه روابط اظهاری خصلت داوطلبانه دارد، و در آن فرد بیش از هر چیز به خاطر رضایت ناشی از رعایت یک هنجار اجتماعی و پی گیری آرمانهای اخلاقی بدان مبادرت می ورزد، از گروههای محدود کوچک اولیه به اجتماعات بزرگتر و عاقبت به جامعه ای ملی تعمیم داد. در صورت تحقق اجتماع جامعه ای (societal community)، میزان همکاری افراد در گروههای ثانویه و بویژه در سازمانها به نحو چشمگیری افزایش خواهد یافت و مواهب و مزایای بی شماری برای سازمان اجتماعی به همراه خواهد آورد. در همکاری داوطلبانه، انتظار بازگشت و محاسبه سود و زیان، آز آن نوع که در همکاری در ابعاد سیاسی و یا ارگانیکی مشاهده می شود، وجود ندارد.